PUSTY GRÓB

Wigilia Paschalna - Rok A

 

TEKST SŁOWA BOŻEGO

 

Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego była jak błyskawica, a szaty jego białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i podrętwieli jak umarli.

Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Bo wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: "Powstał z martwych i udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie". Oto co wam powiedziałem». Pospiesznie więc oddaliły się od grobu z bojaźnią i wielką radością i biegły oznajmić to Jego uczniom.
A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: «Witajcie». One zbliżyły się do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą».

Mt 28,1-10

KOMENTARZ

 

Obecna Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego jest zwieńczeniem całej drogi jaką przebył nasz Pan Jezus Chrystus. Ewangelista Mateusz przedstawił okoliczności aresztowania Mistrza, proces, skazanie i wykonanie kary śmierci przez ukrzyżowanie oraz pogrzeb. Przedstawił dowody śmierci Jezusa. 

Każdy z nas przygotowywał się do tego czasu świątecznego. Czyniliśmy to zarówno od strony duchowej, jak i od strony materialnej. Od duchowej przez post, pokutę i jałmużnę. A od materialnej przez sprzątanie, pieczenie, robienie zakupów i gotowanie. Ten drugi sposób działania nie był obcy także ówczesnym kobietom. Trzeciego dnia po śmierci Jezusa, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, krewni zmarłego przychodzili, by się upewnić, że ich bliski nie żyje. Kobiety przychodzą, by przypatrywać się i opłakiwać. 

Scena Zmartwychwstania rozpoczyna się przed wschodem słońca. Obie Marie z przygotowanymi wonnościami udały się do grobu Pana Jezusa. One musiały włożyć spory wysiłek, by zdobyć taki olejek do namaszczania ciała. Myślały, że już nic innego im nie pozostało jak tylko w ten sposób oddać hołd Jezusowi. Jednakże trud, jaki włożyły w tę czynność przyniósł nieoczekiwane rezultaty. Poszły i spotkały anioła, który ogłosił im nowinę o Zmartwychwstaniu. 

Odsunięty kamień wraz ze siedzącym na nim aniołem stają się symbolem zwycięstwa nad śmiercią. Jest to znak tego, że Bóg może zrobić wszystko. Bóg mógłby zmartwychwstać i wyjść z grobu bez odsuwania kamienia, jednakże wybrał tę drogę. Bóg też może odsunąć kamień z twojego serca. Czyni to poprzez spowiedź. Jednakże nie zrobi tego bez twojej zgody. Gdy go poprosisz, doznasz odpuszczenia grzechów. Jeśli tego nie zrobisz, pozostaniesz w ciemnym grobie. Odsuwanie tego kamienia jest duchowym przygotowywaniem na doświadczenie Zmartwychwstania. 

Anioł zachęca niewiasty do tego, by przypomniały sobie słowa Jezusa. Dzięki tej zachęcie zrozumiały znaczenie Zmartwychwstania. Jeśliby nie przywołanie słów Mistrza, wówczas poranek Zmartwychwstania byłby jakimś mało znaczącym i nieczytelnym znakiem. Byłby jakimś bezsensownym wpatrywaniem się w pusty grób. Byłby trwaniem w jakimś absurdalnym szoku po stracie kogoś bliskiego. Byłby wreszcie ostatnim fragmentem historii, która miałaby bardzo smutny koniec. Dzięki przypomnieniu sobie i zrozumieniu tych słów były one zdolne do tego, by przekazać wieść o zmartwychwstaniu innym uczniom. Podobnie my tylko wtedy będziemy zdolni do tego, by dzielić się wiarą, jeśli będziemy sobie przypominać słowo pańskie.