Korzenie zła

II Niedziela Adwentu, Rok A

TEKST SŁOWA BOŻEGO

  

W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: "Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”. Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi:
"Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu,
prostujcie ścieżki dla Niego”.Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny.
Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordanie, wyznając przy tym swe grzechy.
A gdy widział, że przychodzi do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: "Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: »Abrahama mamy za ojca«, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone.
Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”.


 

Sąd w przepowiadaniu Jana jest nieuniknioną koniecznością zbliżającą się do Izraela. Ogień Boga wypali wszystko – tak brzmi przesłanie Jana! Pochodzenie od Abrahama oraz przynależność do narodu wybranego nie mają już znaczenia. Bóg niczym drwal przed ostatnim ciosem siekiery odsłania korzenie zła i jeśli od nich ludzie nie pozwolą się odciąć, wszyscy runą jak drzewo uderzone ostrzem. Jakieś 40 lat po wygłoszeniu tych słów jerozolimskie bramy były rozbijane siekierami legionistów Tytusa, a pożary niszczyły domostwa. Józef Flawiusz opisywał masowe ukrzyżowania za murami Jerozolimy. Słowa Jana o sądzie Bożym, spadającym jak siekiera na drzewo ludzkości, ciągle są aktualne.

W każdej epoce, w każdej generacji z czasem coś wyrodnieje i nie ma już innego wyjścia, jak tylko amputować objęte gangreną grzechu części ludzkości. Tak dzieje się z ludzką wspólnotą, ale też z każdym z nas. Ileż to końców świata przeżywaliśmy już w ciągu życia? Ile razy zawalał nam się świat jak drzewo ścięte siekierą? Pytaliśmy Boga setki razy: dlaczego? Dlaczego odszedł mąż, umarło dziecko, urodziłem się niepełnosprawny, żona poważnie rozchorowała się albo nieustannie popadaliśmy w coraz większe tarapaty. Dlaczego porażenie mózgowe, depresja, pijaństwo, nienawiść? Dlaczego nie potrafimy zaakceptować się takimi, jakimi jesteśmy, i ciągle gramy rolę kogoś innego, tłumiąc w sobie rozpacz? Dlaczego nie potrafimy powstrzymać chciwości, dopuszczając się krzywd, albo ciągle ktoś nas opuszcza? Dlaczego prześladuje nas pech, a Bóg zdaje się w ogóle nas nie słuchać?

Jan podaje nam odpowiedź: drwal zanim po raz ostatni uderzy w pień, wcześniej pochyla się i odsłania korzenie, próbując od nich odciąć drzewo. Odsłonić korzenie! Jak wiele to mówi! Żadne zło i żadne nieszczęście nie pojawia się bez przyczyn, a są one najczęściej głęboko ukryte w naszej pamięci, wyparte i zatajone przez nas samych, zakorzenione w przeszłości, zapomniane, zbanalizowane. W pewnej rodzinie dziecko zachorowało na tajemniczą chorobę. Żaden lekarz nie mógł jej wyleczyć, ani jednoznacznie zdefiniować. Choroba zdezorganizowała życie rodziny do tego stopnia, że już nikt nad niczym nie panował. Kilka lat wcześniej młodzi małżonkowie zainteresowali się praktykami medycyny okultystycznej.

Praktykowali najpierw nad przyjaciółmi i dla zabawy, szybko zyskali sławę osób, które skutecznie uwalniają od chorób, odwołując się do istot spoza tego świata. Odczuwali satysfakcję z powodu panowania nad siłami ponadnaturalnymi, a jeszcze bardziej z powodu podziwu, jakim otaczali ich ludzie. Napawali się wyższością nad innymi. Obydwoje w dzieciństwie przeżywali wielokrotne upokorzenia od bliskich. W ukrytych labiryntach ich dusz powstało chore pragnienie dominowania nad innymi, nawet za cenę cyrografu z siłami ciemności. Może bardziej należy, zanim jakiekolwiek ostrze zabłyśnie nad koroną na naszej głowie, spojrzeć głęboko w siebie, dotknąć ukrytej osobistej historii.

Nowa Arka

I Niedziela Adwentu, Rok A

TEKST SŁOWA BOŻEGO

  

 

Jezus powiedział do swoich uczniów: ”Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, że przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”.

KOMENTARZ

Godzina powstania ze snu to czas przebudzenia z iluzji, w jakich tkwimy. Świat wydaje się wieczny, nic nam nie grozi. Kto myśli o śmierci? Każdy myśli, że nie jego to spotka w najbliższym czasie, a jeśli kiedyś nadejdzie śmierć, to ów czas wydaje się na tyle odległy, że w ogóle się o nim nie myśli. Tymczasem dwóch może być na polu i jeden wzięty, a drugi zostawiony. W tym samym momencie, w tym samym miejscu.

Dwanaście lat temu na Oceanie Indyjskim zginęło blisko trzysta tysięcy ludzi. Był akurat dzień Bożego Narodzenia, gdy podziemne trzęsienie ziemi wzbudziło kilkumetrową falę, która zmiotła tak wiele istnień ludzkich. Za dni Noego zapewne było podobnie, ale nie było wtedy dokumentujących mediów, więc tylko wiemy, że ocalał ten, kto uwierzył Bożemu słowu i wybudował arkę. Nie trzeba szukać archeologicznych reliktów jego arki na Araracie, trzeba budować nową.

Cokolwiek się stanie, bądź gotowy na przejście z tego świata ciemności do światła. Odrzuć uczynki mroku, odrzuć hulanki, pijatyki, rozpustę, wyuzdanie, kłótnie i zazdrość. Przyoblecz się w Tego, który pokonał twoją śmierć swoją śmiercią. Arka Noego jest symbolem ludzkiej postawy niezgody na fale nieprawości i demoralizacji. Bóg kazał Noemu uczynić ów okręt według ścisłych wymiarów, co symbolizuje życie według przykazań. Nie da się swojego życia duchowego budować „na oko”. Biblia wspomina, że Noe wykonał swoją arkę z drzewa gofer. Tłumacze uważają, że to gatunek cyprysu, ale jest to drzewo wyjątkowe, tylko raz wspomniane w Biblii. Takim drzewem jest krzyż Chrystusa. Trzeba się go trzymać z całych sił, bo spienione fale wyuzdania są silne.

Wezwanie do czuwania, które wypowiada Jezus, bywa zestawiane w Nowym Testamencie z wytrwaniem w modlitwie. Jezus w Ogrodzie Oliwnym, budząc uczniów, namawia ich do czuwania w modlitwie. Chwilę potem pojawia się Judasz, w którego wstąpił szatan, i uczniowie tracą z oczu swojego Rabbiego. Paweł w Liście do Kolosan nazywa modlitwę wprost czuwaniem. Ale już w Liście do Tesaloniczan czuwanie oznacza trzeźwy styl życia, bez pijaństwa, które kojarzono również z życiem rozpustnym. Wreszcie święty Piotr wzywa do czuwania przed diabłem, który jak lew krąży, szukając żeru. To nie Bóg czyha na naszą śmierć, ale szatan. Pragnie on bowiem zaskoczyć nas zagładą w takim momencie, w którym jesteśmy najbardziej oddaleni od Jezusa. Śmierć w takiej chwili byłaby czymś gorszym niż najgorsze nieszczęście na ziemi.

Krzyżówka Krzyża

Uroczystość Chrystusa Króla, Rok C

TEKST SŁOWA BOŻEGO

  

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: ”Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym”.Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: ”Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie”.Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: ”To jest król żydowski”.Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu:
”Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas”.Lecz drugi, karcąc go, rzekł: ”Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił”.I dodał: ”Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”.Jezus mu odpowiedział: ”Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju”.

KOMENTARZ

  

Królestwo Chrystusa nie jest odległą o lata świetlne rzeczywistością, ale dokonuje się teraz, a śmierć nie jest już pustą enklawą bez obecności Boga.  Tradycyjne przekonania przedstawiają nam problem śmierci i zmartwychwstania następująco: zaraz po śmierci dusza traci kontakt z ciałem i idzie do Boga, a na końcu czasów ciało zostanie wskrzeszone, odnowi się i scali z duszą. Współczesna teologia wypowiada się w tej kwestii śmielej. Pozwala mieć nadzieję, że zmartwychwstanie rozpoczyna się już w śmierci. Możemy mieć nadzieję, że to prawda. Jezus nie powiedział do złoczyńcy: „na końcu czasów będziesz w raju”, tylko „DZIŚ”! Możemy wierzyć, że zmartwychwstanie, co prawda, nie będzie jakimś porwaniem z grobu i przemienieniem tego ciała, które poraża biologiczna śmierć – bo ta fizyczna materia zostaje złożona do grobu i rozkłada się – ale możemy mieć nadzieję, że zmartwychwstanie cały człowiek, pojęty jako całość jego historii, ze swym konkretnym światem,  uczuciami, bogactwem przeżyć i myśli,  czynów, słów, z własną świadomością siebie samego, a nade wszystko ze swymi relacjami miłości, na jakie się zdobył nie tylko względem Chrystusa, ale też wobec swych braci i sióstr i ... otrzyma od Boga nowe ciało i życie wieczne.

Jezus jest Królem, i na tronie chwały, i na krzyżu hańby. On wisząc na krzyżu, dokonuje uniwersalnej  amnestii ludzkości. Owszem, nie każdy o tym wie i nie każdy zechce z niej skorzystać. Pierwszym jej odbiorcą był zwykły kryminalista, który błagał o raj mimo tego, że piekłem było nie tylko jego życie, ale zapewne i innym raju nie stworzył.

Musimy sobie uświadomić, że wszyscy jesteśmy na krzyżach, wszyscy jesteśmy zawieszeni, wszyscy jakoś cierpimy. Ale z krzyżem swego losu mamy istny „krzyż Pański”. Krzyż uwalnia od grzechu i od potępienia. Może jednak wywołać bunt, bo zawsze tam jesteśmy ukrzyżowani, gdzie najmniej się spodziewamy. Z krzyżem trudno się pogodzić, zrozumieć, łatwo go pomylić z czymś, co nie jest krzyżem. Wiemy tylko tyle, że bez Krzyża nie ma zbawienia, bo krzyż Jezusa został przez Niego uświęcony. On nie musiał być ukrzyżowany, przyjął go, ponieważ chciał, by Twój krzyż miał sens i był dla Ciebie odzyskaniem raju. Łotr otrzymał zapewnienie Jezusa na wejście do raju, ponieważ przyznał, że sprawiedliwie mu się należy. Czy też tak to widzisz? Czy dostrzegasz, że to, co jest twoim cierpieniem, należało ci się? Niekoniecznie oznacza to, że Twój krzyż jest efektem grzechu. Czasem należy nam się coś, abyśmy nie wpadli w potępienie i rozpacz. Bo krzyż jest tą rzeczywistością, która uniemożliwia nam grzech.

Może to będzie brzmiało niestosownie, ale Krzyż jest jak swoista krzyżówka, którą trzeba odgadnąć. Powinniśmy wpisać ukryte słowa, aby krzyżówka została rozwiązana. Te słowa to nasza ukryta wiedza o sobie samych i o tym, co z nami aktualnie się dzieje. Jeśli wpiszemy właściwe słowa, uzyskamy nagrodę. Wyobraź więc sobie swój los jako krzyżówkę w formie krzyża. Cztery ramiona, jak cztery puste miejsca na wpisanie słów, które krzyżują twoje życie, myślenie, uczucia, plany, wprowadzając porządek Boga w twoje istnienie. Jakie to słowa?

Chciejmy być wdzięczni za krzyż, a nie przeklinając Boga, życie i siebie oraz tenże właśnie krzyż. Lekarstwa są zwykle niesmaczne, trucizny natomiast kuszą rozkosznym smakiem. Ale nie smak decyduje o wyborze, lecz światło zrozumienia, które daje nam Duch Święty. 

Bądź Świadkiem

XXXIII Niedziela Zwykła, Rok C

TEKST SŁOWA BOŻEGO

 

 

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: ”Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”.Zapytali Go: ”Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie?”.Jezus odpowiedział: ”Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: »Ja jestem« oraz »nadszedł czas«. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec”.Wtedy mówił do nich: ”Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie.
Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa.
Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić.
A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”.

 

KOMENTARZ

Kiedy wydaje się, że ktoś posiada wiedzę o zbliżaniu się jakiegoś tragicznego wydarzenia, to chcielibyśmy zazwyczaj, żeby tą wiedzą się z nami podzielił – żebyśmy mogli się przygotować na to, co ma się wydarzyć. Tu mi się przypomina cała afera z kalendarzem Majów, który rzekomo miał zapowiadać koniec świata (o ile dobrze pamiętam to było w 2012 roku), w Polsce przeszło to w miarę łagodnie, ale na przykład w Stanach Zjednoczonych, ludzie wydali mnóstwo pieniędzy na schrony, żeby się zabezpieczyć przed rzekomym końcem. W Rosji wykupywali wszystko w sklepach, bo robili zapasy – przecież jak się skończy świat, to nie będzie sklepów, więc gdzie kupimy? Pokazuje to wielką naiwność ludzi: koniec świata to nie jest pożar, powódź, katastrofa czy coś takiego. To jest koniec. Więc zapasy, schrony na nic nam się zdadzą. Poza tym nie będzie nam to wszystko już potrzebne – nas także spotka koniec, tak jak i cały świat.

Mimo niepokojącej treści dzisiejszej Ewangelii Jezus bynajmniej wcale nie mówi o końcu świata. Cała ta wyliczanka jaką dzisiaj podaje: wojny, przewroty, głód, zaraza, prześladowania – to wszystko wcale nie jest zapowiedzią rychłego końca. Wręcz przeciwnie, Chrystus przestrzega przed takimi, którzy będą wieścić rychły koniec – na przykład mówić „ja jestem” albo „nadszedł czas”. Trzeba się ich wystrzegać jako fałszywych proroków i nie słuchać ich. O czym więc mówi Jezus? Na co chce nas przygotować?

Otóż mówi o historii świata i o życiu każdego z nas: takie rzeczy będą obecne, nie da się ich uniknąć. Będziemy słyszeć o wojnach, o przewrotach, o rewolucjach, o katastrofach, tajfunach, tsunami, o głodzie, o chorobach i innych nieszczęściach, one nie ominą także nas. Ktoś nas wyśmieje od czasu do czasu, może przeklnie, bliscy nas wkurzą, zachorujemy, nogę złamiemy, szef w pracy nas źle potraktuje, klient trafi się nam wredny, oszukają nas a może nawet napadną, umrze nam ktoś bliski itd. Jezus mówi: to wszystko będzie się zdarzać i macie być na to gotowi. A jak się przygotować? Budować schrony? Lecieć do Biedronki? Nie!

Najważniejsze, co będziemy mieli do zrobienia wobec tych wszystkich wydarzeń, to dać świadectwo – a konkretnie te wydarzenia mają nas uczynić świadkami (tak dosłownie mówi Jezus). Jak to ma się stać? Przez naszą wytrwałość – przez to, że nic z tych wszystkich rzeczy nie da rady sprowokować nas do oderwania się od Chrystusa, do okazania Mu najmniejszej niewierności. Tak, bo zło dokładnie po to prowokuje takie wszystkie rzeczy, żebyśmy odchodzili od Jezusa. Jeśli damy się sprowokować, to przegramy. Wtedy zło tryumfuje: udało się nas oderwać od Jezusa! To właśnie po to zło sprowadza ci to wszystko na głowę, żebyś stracił zaufanie do Boga i dał się sprowokować. Dlaczego?

Ano dlatego, że prędzej czy później dla każdego z nas przychodzi – jak mówi prorok Malachiasz – dzień palący jak piec. Dzień, który wypali we mnie to wszystko, co nietrwałe. To dzień mojej śmierci – rzecz najbardziej pewna w moim życiu. To, że na co dzień żyjemy i zachowujemy się tak, jakby ten dzień miał nigdy nie nadejść, oznacza że jesteśmy wobec tego totalnie i absolutnie bezsilni. Tymczasem z każdym oddechem jesteśmy bliżej tej chwili. A ze śmiercią jest problem taki, że żadną naszą mocą nie jesteśmy w stanie jej pokonać. Śmierć jest totalnym i absolutnym zniszczeniem – nie pomoże schron ani ziemianka, nie pomogą zapasy, nic nie pomoże. Nawet telefon komórkowy czy aparat tlenowy w trumnie. Śmierć niszczy totalnie i absolutnie wszystko, co nie jest z Boga – tylko Bóg jest większy od śmierci, co udowodnił Jezus. I dlatego właśnie Jezus tłumaczy swoim słuchaczom – czyli nam – że jedyne, co się liczy naprawdę, to wytrwać w wierności Jemu. Choćby nas kroili, przypiekali ogniem, choćby nie wiem czym nas straszyli, choćby się działo nie wiadomo co – nie możemy dać się oderwać od Jezusa.

Dlatego dziś staje przed tobą Jezus – jako Zwycięzca Śmierci – i prosi, błaga: dziecko, wytrwaj przy Mnie... A Ja cię przeniosę przez wszystko, co cię czeka. Ocalę cię – tak jak zwyciężyłem Moją własną śmierć... Zwiąż się ze Mną – ze Zwycięzcą...

Tu warto może też wiedzieć, że to wszystko, co Jezus dziś wylicza – wszelkie trudy i nieszczęścia, jakie mogą się wydarzyć – są tak naprawdę tylko smrodem padliny. To tylko drgawki przedśmiertne pokonanego zła. Jezus już zwyciężył! To się już dokonało! Tylko my – zaślepieni – myślimy, że walka jest nierozstrzygnięta, że zło jest nie wiadomo jak silne. A prawda jest taka, że zło właśnie o tym marzy, żebyśmy myśleli, że jest wszechobecne, przepotężne i że musimy ulegać. Jezus dzisiaj wcale nie nawołuje, żebyś protestował przeciwko temu wszystkiemu, co się dzieje – żebyś pisał, dyskutował, organizował demonstracje itd. itp. Jezus mówi tylko jedno: bądź świadkiem! Jak już cię postawią pod ścianą – Ja będę mówił przez ciebie. Ale sam w dyskusje nie wchodź – bądź świadkiem!